یکی از دوستان همسر که رفت و آمد خانوادگی داشتیم در یک اقدام سریع و واکنشی امروز راهی زندگی در دیار غربت میشن و مهاجرت میکنن.

این شخص با وضع مالی خیلی خوب کسی بود که اصلا و ابدا به مهاجرت فکر نمی کرد و اصلا دوست نداشت زندگی در یک کشور دیگه رو.

اما شرایط کاری و نامردی شریکان شرکتش اون رو واردار به مهاجرت کرد.

فشاری که مرد خانواده متحمل میشد رو به وضوح میشد دید غم و ناراحتی و اضطراب هندل کردن یک خانواده.

مخصوصا اینکه تازه بخوای بعد رفتن دنبال کار بگردی.

وقتی تمام وسایلشون  رو برای فروش گذاشتن واقعا دلم لرزید.به این فکر کردم که من با این وابستگی که وسایلم دارم اگر اگر روزی قصد مهاجرت داشتیم چه کنیم.زندگی رو که سالیان سال براشون زحمت کشیدی رو باید رها کرد و از صفر و گاهی زیر صفر دوباره شروع کرد.

کاش وطنمون جای خوبی برای زندگی بشه.

پ.ن ۱: چندتا وسیله شون رو ما برداشتیم به همین خاطر تعطیلات اخر هفته به خونه تکونی اساسی گذشت.

پ .ن ۲: توی گرمای ۴۰ درجه کلی پیاده روی میکردیم الان با این هوای توپ هیچی.البته مشغله کاری جناب همسر هم بی دلیل نیست.