پایان 98

و به آخرین نفس هاش رسیده

امیدوارم سال 99برای هممون پر از سلاااااااامتی شادی و دل خوش باشه.

روز و روزگارتون خوش سال نو همگی مبارک

پی نوشت:فردا پنجمین سالگرد پرواز دختر کوچولوست

داداش کوچولو

داداشم داره اعزام میشه اراک برای کمک به کادر درمان

برای همه شون و مخصوصا سربازایی که خیلی مظلومند خیلی خیلی دعا کنیم

No title

قبلا توی وبلاگ گفته بودم که همسر یک سال مرخصی گرفته و توی این یکسال شغل دیگه ای رو دنبال میکنه و منتظر بود توی این یک سال به سرانجامی برسه که با این اوضاع فعلا همه چی معلقه.این یکسال مرخصی دیروز تموم شد و ایشون باید امروز سرکار میبودن.از اونجایی که ما نقل مکان کردیم در نتیجه ایشون امروز باید کرمان میبودن.دیشب پرواز داشت ساعت11 .اس داد که سوار شدیم بعد از نیم ساعت دوباره گفت تاخیر داره و میگن هواپیما مشکل داره باید تعمیر بشه در جریان باشید که تا نیمی از تیک آف رو رفته بوده.

من هم نگران از اینکه چطور این هواپیما به مقصد برسه .چند روز پیش هم پرواز عسلویه بعد از یک ربع پرواز برمیگرده و میگه هواپیما مشکل داره و نمیشه ادامه پرواز داد و همسر هم مسافر اون پرواز بود.

بعد از چند دقیقه دوباره زنگ زد که یکی از مسافران حالش بد شده و احتمال کرونا دادن.امبولانس اومده و در حال انتقال مریض هستن و حالا حالاها باید منتظر پرواز باشن.

فکر کنید نصف شب ساعت2 از فکر و خیال و استرس به جنون رسیده بودم.

بالاخره ساعت سه هواپیماشون رو کلا هم به دلیل نقص فنی و هم به دلیل ضدعفونی کردن عوض کردن و ساعت4.30اس داد که رسیده و من تازه تونستم چشم روی هم بگذارم.

این چند روز رو مرخصی گرفتم که نرم سرکار از طرفی برادرم که سربازه آماده باشن که در صورت کمبود نیرو به بیمارستان ها اعزام بشن.خلاصه که کل زندگیمون شده اضطراب و تشویش.

پی نوشت:با دلخوری از همسر خداحافظی کردم که این کلی ناراحتم کرده امروز

پی نوشت 2:اگر دنبال الکل و ژل ضدعفونی کننده هستید و پیدا نکردید پیام بدین آدرس یک داروخونه رو بدم که کلی داشت با مجوز وزارت بهداشت.

پی نوشت3:چقدر این تعطیلات و این هوا میتونست روحیه بخش باشه ولی.......

اسفند 98

میدونم این روزها بشدت حال دل هممون خوب نیست.این روزها خیلی واضح میشه فهمید که خوشبختی و سلامتی و شادی همه ما در گرو خوشبختی و شادی و سلامتی همه است نه تنها همه هموطنانمون بلکه همه انسانهای کره زمین هست.پسر یکی از دوستان پدر دو هفته ای بابت کرونا بیمارستان بستری بود.مردی که با وجود زن و زندگی و بچه وقتی هر کس تلفنی باهاش صحبت میکرد گریه میکرد و پر از ناامیدی بود.خداروشکر مرخص شده و خونه تنهاست و قرنطینه.براش ناهار و شام میبرن و دوباره برمیگردن.خیلی غم انگیزه..هنوز هم میگفت موقع راه رفتن تنگی نفس داره.

دختر عمه هم 3فروردین زایمانش هست اون هم در یک شهرستان کوچیک با دو بیمارستان در این زمان و غم انگیزتر اینکه دکترش هم کرونا گرفته.همگی خیلی نگرانش هستیم

با تمام وجود از خدا میخام که پایان این سال پایان این بیماری و درد و رنج تمام انسانها مخصوصا مردم عزیزمون باشه و سال99 سالی پر از شادی و سلامتی و سلامتی باشه برای هممون.

خیلی مواظب خودتون باشید.

اسفند ماه

این روزها که هوا واقعا بهاری شده همراه با بارون بهاری اما دلهای مردم کشورمون سایه سخت بیماری روش رو گرفته و اجازه نداده تا این لحظه از اومدن بهار لذت ببرن.

امسال دیگه از اون شور و نشاط اخر سالی خبری نیست.

حیف واقعا حیف الان میشد از اون وقتها باشه که تا آخر شب توی خیابونها و بازار ها باشی و از جنب و جوش مردم لذت ببری.

خیلی خیلی دلم به حال خودمون میسوزه.مردم ما حقشون این نیست.

امیدوارم به زودی زود این روزها تموم بشن و دوباره با دلهای خوش و تنی سلامت کنار همدیگه باشیم.

دیشب تا صبح از استرس نخوابیدم