هیچ جا خونه خودم ادم نمیشه

همسر جان یک جلسه کاری داشتن شهرشون که بابت همین یک هفته زودتر رفتن و دیگه برنگشتن.به من گفت میای بریم  و من گفتم نه

راستش دو هفته موندن خونه پدر و مادر خودم هم سخته برام چه برسه خونه خانواده همسر با توجه به اینکه  مادرشوهرهم نبود.

با اینکه خیلی از دست همسر ناراحت بودم و تنهایی من اینجا براش مهم نبود و رفت  اما اخر هفته من هم رفتم و پنج شنبه گذشته برگشتیم.

هوا بسیار گرم بود و اصلا از خونه بیرون نرفتیم به جز همون رو ز که مادرشوهر مراسم داشتن.

همون روزی که همسر رفت تولدم بودم پیام داد و تبریک گفت ولی انقدر عصبانی بودم که جوابش رو ندادم.

خلاصه که بالاخره صلح برقرار شد.

به شدت معتقدم ادم اگر دلش خوش باشه تا پارک سر کوچه هم بهش خوش میگذره.

ذهنم خیلی مشغوله

فشار زیادی رو این چند وقت تحمل کردم امیدوارم بتونم کمی رها بشم

وسایل دخترک (اسباب بازی ها و لباس هاش)توی کارتون در منزل مادرشوهر بود.اونها هم مرتب از نبود جای کافی گله میکردن.همه رو کارتن کردم و فرستادم منزل پدری

تفاوت خانواده خود آدم و همسر در این است.

راستش 10 سال از پرواز فرشته کوچولومون گذشته اما نمیتونم و دلم نمیاد وسایلش رو ببخشم.خاطرات من با دیدن اونها دوباره زنده میشن و من دوست ندارم اون خاطرات فراموش بشن .نمیدونم تا کی ولی فعلا نگه میدارم.