دغدغه ی این روزهای ما

از وقتی دختر کوچولومون رفت همسر به خاطر من دنبال کارهای انتقالی به تهران بود که خیلی جور نشد و چون تهران کلان شهر بود در واقع انتقال به اونجا ممنوع بود با اینکه دو طرف راضی بودن هم اینجا هم تهران

حالا همسر درخواست مامور به خدمت به تهران رو برای یک سال داده برای این دیگه ممنوعیتی نیست و تهران هم موافقت کرده فقط باید نامه از اینجا رد بشه و مدیر رد کنه که با صحبت هایی که همسر کرده بوده موافقت کرده و باید نامش رو رد کنه که هنوز این کار رو نکرده

رفتن به تهران یکسری خوبی هایی داره و یکسری بدی ها که باعث دغدغه های زبادی برام شده

خوبی هاش اینه که به خانوادم و شهرم نزدیک میشم خیلی نزدیک.تهران میتونم کلاس های خیلی بهتری برای گرفتن آیلتس برم و اینکه همسر میتونه چند تا پروژه هایی رو که داره انجام بده .چون 5 شنبه و جمعه تعطیله و تهران به همه شهرها پرواز و قطار و اتوبوس داره.درصورتی که از اینجا رفتن براش خیلی سخت بود و باید همش مرخصی میگرفت که براش دردسر شده بود.

اما بدیهاش و مهمترینش مسئله خونه هست.ما حتی اگر خونمون رو در اینجا اجاره یا رهن بدیم نصف پول اجاره خونه تهران هم در نمیاد و برای بقیش باید ماشینمون رو هم بفروشیم اونم در این اوضاع بل بشو .که دیگه نمیشه دوباره ماشینی خرید.تازه از نظر متراژ هم  باید از اینجا کوچکتر بگیریم.اینکه چطوری خونه پیدا کنیم و طرف مطئن باشه و غیره بماند

از طرفی یک مقدار پول به بابام قرض داده بودیم که اصلا دلم نمیخاد در این اوضاع که میدونم نداره ازش بگیریم.خلاصه نمیدونم باید چیکار کنیم

ولی خوبیش اینه که مدتش یک ساله و اگر دیدیم زندگی واقعا سخته راهی هست که برگردیم.

اینم شده دغدغه جدید من