دانشگاه شهید باهنر کرمان

هفته پیش همسر به عنوان فناور برتر استان انتخاب شد و رفتیم دانشگاه باهنر و تجلیل شد ازش و جایزه گرفت.اما یک چیز قشنگ اونجا دیدم که خواستم برای شما هم تعریف کنم

در سالیان دور یک زن و شوهری به نام اقای افضلی پور و خانم صبا به دلیل اینکه فرزندی نداشتن میخواستن دارایی شون رو صرف امور خیریه کنن که بعد از کمی پرس و جو متوجه میشوند که کرمان دانشگاه نداره و تصمیم میگیرند که در کرمان دانشگاه بسازند با وجود اینکه خودشون کرمانی نبودند.

و فقط وفقط اننتظار داشتن که یک اتاقی در جلوی درب دانشگاه با اونها داده بشه که به قول خودشون رفت و آمد فرزندانشون رو ببینن و در نهایت بعد از مرگشون اونها رو در سردر دانشگاه دفن کنن تا خاک پای کسانی باشن که در راه علم و دانش قدم برمیدارن اینها تنها وصیت اونها بود.اون زن و مرد پول ساخت دانشگاهی به اون عظمت رو میدن اما در نهایت به اون دو تا خواستشون نمیرسن و حراست اجازه دادن اتاق و بعد از مرگشون دفن اونها رو در دانشگاه نمیده و دانشگاه هم به نام فرد دیگری نام گذاری میشه.اما بعد از پایان ساخت دانشگاه وقتی که اون خانم و اقا برای سخنرانی امدند تمام دانشجویان براشون بلند شدن و ساعتها دست زدن و الان هم عکس هر دوشون با تابلو فرش در سالن امفی تاتر دانشگاه موجوده و همیشه در تمام مراسم ازشون اسم برده میشه و قدردانی میکنن.

اینها چیزهایی هست که به قول معروف باقیات صالحاته نه ساختن مسجدی که سالی یکبار هم مراسمی نداره 

چقدر به حال اون زن و مرد غبطه خوردم  و به اندیشه و روان پاکشون درود می فرستم.

فقط تنها کاری که کردن نامگذاری بیمارستانی در کرمان به اسمشون هست اما این اسم ها سالیان سال هست که برای مردم کرمان یاداوری بزرگ مرد و بزرگ زنی هست که عاشقانه وطنشون رو دوست داشتن

خدا رحمتشون کنه