به وقت37 سالگی

از سه شنبه شب مامان و دو تا ابجی و داداش جان اومدن پیشم یکسری کار اداری و خرید داشتن.سه شنبه بعد از تعطیل شدن سریع با همسر رفتیم تره بار .یکم خرید کردم برگشتم خونه ناهار فردا شام شب  تمیز کردن خونه و شستن میوه ها که انجام شد خانواده رسیدن شام خوردم کمی بیدار موندیم و خوابیدیم فرداش هم خودشون رفتن بیرون و من هم رفتم سرکار .چهارشنبه26 ام تولدم یکی دو ساعت زودتر اومدم خونه نه برای تولد به خاطر اینکه بیشتر پیش خانواده باشم .همسر کیک خریده بود و با دیدنش کلی سوپرایز شدم مامان اینا کادوشون رو نقدی دادن همسر هم قرار شد کتابخونه که چند وقته میخام برام بخره.پنج شنبه هم به خرید و بیرون رفتن گذشت برای کتابخونه هم رفتیم دلاوران که چیز خوبی پیدا نکردیم.جمعه هم خانواده عزم برگشتن کردم موقع رفتن دیدم برادرم مقداری پول به عنوان کادو تولد برام گذاشته بود چون داداش کار نمیکنه من اصلا توقعی ازش نداشتم و با این کارش بغض تمام وجودم رو گرفت.هر کار کردم پس نگرفت هر چی گفتم هر وقت رفتی سرکار ازت میگیرم دیدم ناراحت میشه.به ابجی کوچیکه پول رو دادم و گفتم یک جوری که ناراحت نشه بهش برگردون.

از دیروز دلم عجیب  هوای گریه داره نه به خاطر رفتن خانواده بیشتر برای داداش کوچولوم نگرانم که هیچ امیدی نداره و اصلا نمیدونه در این اوضاع وانفسا باید چه شغلی داشته باشه هر کس هم که به پدر و مامانم میرسه فوری میگه چرا زنش نمیدین دیگه وقتشه و هزاران حرف بیخود دیگه

جسما هم در شرایط مساعدی نیستم

لطفا برای تمام جوون های سرزمینمون دعا کنیم که بتونن راهشون رو پیدا کنن

امسال یکی از بهترین تولدام بود