ناامیدانه

از روز شنبه رسما دیگه پاره وقت و گاها دورکاری میکنم و به طبع حقوقم هم کم میشه اما همراه همسر بابت ادامه پروژشون امدم اراک،همسر صبح تا بعدازظهر  میره سرکار و من هم در مهمانسرا به کارهایی که این چند وقت شاغل بودن اجازه انجامشون رو نمیداد و همچنین یکسری کارهای شرکت خودمون میرسم .ورزش رو هم دو سه روزه شروع کردم .راستش یک مقدار شکم اوردم که خیلی بابتش حرص میخورم به همین خاطر شروع به ورزش کردن نموده ام..خخخ

این روزها با توجه به وامی که گرفتیم و پولی که جمع  کردیم تصمیم داشتیم ماشین بخریم اما اوضاع نابسامان کشور باعث شده فروشنده خیلی کم باشه سریع پشیمون بشه و یا قیمتهاشون رو حداقل ۳۰ تا ۴۰ میلیون بالا ببرن وافعا اینم کشوره ما داریم

به شدت دچار ناامیدی شدم این وضعیت مرگ و میر و کرونا اون از وضعیت اقتصادی و دلار و سکه که داره به ناکجا اباد میره وضعیت این همه جوون بیکار و ناامید که هیچ انگیزه ای برای ادامه زندگی ندارن دیگه به چی میشه امیدوار بود.خداروشکر با توجه به این که دو نفریم و هزینه های خانواده های بچه دار رو نداریم مشکل مالی نداریم اما دیدن غم هم وطنانم به همون اندازه غصه دارم میکنه خدایا کی اوضاع میخاد درست بشه کی میخاد روزهای خوشی برای این مردم  بیاد.همش غم و درد و مریضی و استرس.

خودشون که واکسن فایزر زدن  و جیب پر پول دارن غمی هم ندارن

لعنت به همتون.....