خواهر فرنگ نشین

گفته بودم که حدود دو ماهی میشه خواهر کوچیکه رفته فرنگ بابت فرصت مطالعاتی دوره دکتری

چند روزه که وقتی باهاش صحبت میکنم بغض داره و به زور خودش رو نگه میداره.نمیدونم چی داره بهش فشار میاره.هر چی که هست دیگه اصلا قصد موندن رو نداره .

دیروز میگفت فکر میکنن اینجا چقدر بهشته و ارزو دارن جای ما باشن .درصورتی که اصلا اینطور نیست مشکلات همه جا هست فقط نوعش فرق میکنه.ایران مشکل خونه و ماشین داری اینجا مشکل انرژی و چیزهای دیگه

داشتم براش قضیه وام بانکی خودمون و سنگ هایی که کارمندها میندازن جلوی پامون میگفتم گفت باشه اشکال نداره هموطن خودته تحقیرت که نمیکنه

چقدر نگاه ها عوض میشه.

به احتمال زیاد قصد موندن نداره و احتمالا تا اخر شهریور برگرده.نمیدونم باید بهش گفت بمون یا برگرد.برگشتن هم شرایط خوبی براش نداره با مدرک دکتری رشته فیزیک میشه چیکار کرد.

پی نوشت:یک زمانی ادما کلی آرزو دارن یا بهش میرسن و میبینن چیز خاصی نبود که اونقدر آرزوش رو داشتن یا بهش نمیرسن و بعدا میبینن دیگه اون آرزو جز لیست آرزوهاش نیست.

سال ۹۴ خودم سه تا از آرزو هام رو نوشتم تا طبق کتاب بنویس تا اتفاق بیوفتد اتفاق بیوفته و بهشون برسم.به یکیشون رسیدم که به نظرم اونقدر دست نیافتنی نبود که فکرش رو میکردم و دوتای دیگش الان جز آرزوهام دیگه نیستن