خانواده

برای دو تا خواهر تا حدودی کمک حال بودم.

خواهر بزرگه که وکیله اما تازگی ها دفتر وکالتی خریده و بازسازی کرده کلی زیر بار قرض و بدهکاری هست تا حدودی تونستم کمکش کنم و بهش قرض بدم.

خواهر کوچیکه هم وقتی رفت ایتالیا کمکش کردم از نظر مالی هم برای ازمون ایلتس.چون هنوز شاغل نیست و منبع درامدی نداره با مدرک دکتری . و خوب پدرم هم یک بازنشسته هست هر چند که بعد از بازنشستگی ,، هنوز هم کار میکنه.

وقتی جواب ایلتسش اومد و ۶ و نیم گرفته بود بهم زنگ زد و گفت بیشتر تلاشم به خاطر تو بود نمیخواستم ناامید بشی . راستش سرکار بودم و اصلا نتونستم جلوی اشکام رو بگیرم و به پهنای صورت اشک ریختم.این خواهر تمام این یکی دوسالی که زبان خوند بدون ذره ای هزینه و کلاس بود و همه مطالب رو از اینترنت گرفت و پارتنر زبان هم از گروه های تلگرامی. رایتینگ مینوشت توی یک گروه اموزشگاه معتبر میفرستاد ۱۰۰ نفر اول رو رایگان تصحیح میکردن و این ظرفیت کمتر از ۱۰ دقیقه پر میشد و اون تمام تلاشش رو میکرد که جز اون ۱۰۰ نفر در اون ۱۰ دقیقه وقت بشه.میخام بگم تمام تلاشش رو کرد و خدا رو شکر نتیجه گرفت.الان هم علی رغم میلش در حال اپلای برای مهاجرت هست.

اما برای داداش ته تغاریمون هیچ کاری نکردیم و نکردم از بیمارستان به خاطر شرایط بد حقوقی (زیر ۷ تومن میدادن و با تاخیر دو سه ماهه) اومده بیرون و بیکاره و من نمیدونم چطور میشه کمکش کرد.دلم برای جوونای همسن و سالش میسوزه که چقدر اوضاع کار و زندگی براشون سخت شده .بعد میگن ازدواج کن.

بابا و مامان من فکر نکنم دیگه نوه ای داشته باشن.برخلاف همسن و سال هاشون.